مراسم تشییع پیکر زنده یاد مرتضی پاشایی خواننده موسیقی پاپ کشورمان با حضور هزاران نفر از علاقه مندان و طرفداران وی در تالار وحدت برگزار شد.

اکسیژن - مرتضی پاشایی خواننده جوان موسیقی پاپ در 30 سالگی به علت ابتلا به سرطان در گذشت و پیکر او با حضور چشمگیر مردم تشییع شد.

به گزارش خبرنگار مهر، این مراسم با پخش قطعاتی از آثار این خواننده موسیقی پاپ آغاز شد و گروه های مختلف مردمی از تهران و شهرستان ها با خوانش ترانه های این خواننده و مراسم سنج و دمام نوازی با خانواده این هنرمند فقید ابراز همدردی کردند.

خیابان شهریار تهران و بخش هایی از خیابان های مجاور به دلیل ازدحام جمعیت به طور کامل مسدود شده بود. ازدحام جمعیت و ترافیک کم کم به خیابان های دیگر و حتی خروجی های متروهایی که نزدیک به خیابان های منتهی به آن منطقه است،‌ کشیده شد.

طرفداران این خواننده که بیشتر از قشر جوان هستند عکس‌های مرتضی پاشایی را همراه داشته و یا روی لباس های خود چسبانده بودند. طرفداران این خواننده جوان بخش‌هایی از قطعات معروف وی را همخوانی کردند.

در این مراسم ابتدا متن پیام تسلیت علی جنتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی توسط سید عباس سجادی قرائت شد و سپس علی مرادخانی معاون هنری وزیر ارشاد در سخنانی از مقام هنری زنده یاد مرتضی پاشایی تجلیل کرد و گفت: من امروز در اینجا چهره های نورانی را می بینم که این روزها شاهد تجلی احساس آنها بودم و برای شما ملتی که محبت را به عنوان اساسی ترین و ماندگارترین چهره مردم ایران نشان دادید، آرزوی سلامتی می کنم و امیدوارم خداوند روح مرتضی پاشایی را شاد کند که می دانم شاد هم هست.

جایزه‌ای که پاشایی به هنرمندان تئاتر داد

وی افزود: من یادم می آید که حدود یک ماه پیش به اتفاق مرتضی پاشایی در مشهد حضور داشتیم و به هنرمندان برگزیده جشنواره تئاتر مناطق جایزه می دادیم و این برای هنرمندان تئاتر آن مراسم جالب بود که مرتضی پاشایی جایزه آنها را می دهد کما اینکه از او خواستند که در این مراسم برایشان بخواند.

معاون هنری وزیر ارشاد ادامه داد: من دعا می کنم که خداوند روح متعالی این خواننده عزیز را با اولیا محشور کند و با همه این شوری که در اینجا هست بار دیگر به من ثابت شد که این ملت با این وحدت و بزرگی برای ما عزت و افتخار می آورند و به دنیا نشان می دهند که همه ما برای ستاره ها و کسانی که برای فرهنگ و هنر این سرزمین تلاش می کنند، احترام قائلیم.

وی در پایان صحبت‌هایش گفت: چند روز پیش که در بیمارستان بهمن او را ملاقات کردم همواره می خواست وقتی که مراسم تشییع پیکر او را برگزار می کنیم کاری کنیم که روحش شاد باشد و حال شما کاری کنید که امروز روح مرتضی شاد باشد.

گریه‌های محمد علیزاده برای دوست و برادرش

محمد علیزاده خواننده موسیقی پاپ که از دوستان و همراهان قدیمی زنده یاد مرتضی پاشایی است، سخنران بعدی بود که در سخنانی گفت: این روزها در خلوتم خیلی با مرتضی حرف زدم و شاید به خاطر این حرفها بسوزم اما در انتها روحم آرام شد چرا که دوست و برادر همیشگی من مرتضی پاشایی تبدیل به یک اسطوره شد. 

او خطاب به مرتضی پاشایی گفت: رفیق خیلی خوشحالم که لحظات تلخ و شیرین زندگی ام را با تو تجربه کردم و از شنیدن موسیقی تو به اندازه شنیدن موسیقی خودم لذت بردم.

این خواننده موسیقی پاپ در ادامه صحبت های خود بیان کرد: عمری است که با دلم زندگی می کنم و اگر هم گریه کردم و فیلمبردارها و عکاس ها گریه های من را دیدند بدانند که این گریه ها در مقام محمد علیزاده نبود، من برای برادرم گریه کردم، من برای دوست عزیزم گریه کردم که تا پایان عمر به یاد او خواهم ماند.

وی با تشکر از حضور پرشور مردم در مراسم تشییع پیکر زنده یاد پاشایی تصریح کرد: باید دست این مردم با معرفت و دوست داشتنی را بوسه زد که از نقاط نزدیک و دور برای ابراز احساسات خود این چنین به اینجا آمدند. من از همه شما و از دعاهای خیرتان در این چند روز که با خانواده مرتضی پاشایی بودید، سپاسگزارم و امیدوارم مرتضی همواره در کنار ما باشد.

علیزاده بعد از اجرای قطعه «هواتو کردم» گفت: دوست دوست داشتنی من، دوست مهربان و رفیق بی عقده من، همه در این مدت برای زنده ماندن تو تلاش کردند و هر کاری کردند تا تو بمانی اما نشد ولی تو ما را به بزرگیت ببخش، اگر روزی فرزندی داشتم مطمئن باشید که از عمو مرتضی برایش خواهم گفت که این بار نه به عنوان یک خواننده بلکه به عنوان یک انسان دوست داشتنی همراه من بود چرا که او برای من فقط یک خواننده نبود.

مرتضی پاشایی همیشه به فکر مردم بود

عموی مرتضی پاشایی نیز ضمن تشکر از مردم به دلیل حضور چند هزار نفری، بیان کرد: شما خودتان مرتضی را بهتر از من می شناسید، شما عاشق مرتضی پاشایی بودید چون مرتضی عاشق شما بود، من خوب یادم می آید که هر شب برای ملاقات او به بیمارستان می رفتم او با همان حال مریض و ناخوش خود باز هم به فکر مردمی بود که در آن هوای سرد در محوطه بیمارستان حضور داشتند. مرتضی در همان جا هم حتی در بیمارستان هم به فکر شما مردم شریف و عزیز بود.

پاشایی در بخش دیگری از صحبت های خود گفت: شما شفای مرتضی را خواستید و خداوند مرتضی را یک سال دیگر به ما داد در حالی که قرار بود به گفته پزشکان، او سال گذشته ما را ترک کند اما خدا مرتضی را به شما و ما هدیه کرد و او یک سال دیگر همراه ما بود.

وی ادامه داد: مطمئن باشید هم اکنون مرتضی ما را نگاه می کند، مرتضی فقط متعلق به ما نیست، روح او در دل شما است و من مطمئنم او همچنان به فکر ملت شریف و مهربان ایران است به همین جهت از شما می خواهم در این چند روز با همین آرامش و با همین شکوه او را همراهی کنید.

بنیامین بهادری نیز در پایان این مراسم، قطعه «صدای بیصدا» را برای مردم اجرا کرد.

تعداد زیادی از طرفداران و علاقه مندان این خواننده موسیقی پاپ نیز از شهرستان های مختلف در مراسم تشییع پیکر حضور داشتند که با توجه به آیین های عزاداری هر استان، برنامه های کوتاهی به صورت خودجوش و مردمی اجرا شد.

برای اولین بار بود که تابوت یک شخصیت فرهنگی و هنری در یک قالب منظم و مزین به پرچم جمهوری اسلامی ایران در یک مراسم این چنینی تشییع شد.

با وجود پایان گرفتن مراسم تشییع پیکر در تالار وحدت، اما مردم همچنان در تالار حضور داشتند تا از نزدیک با هنرمندان و خوانندگان محبوب خود دیدار کنند.

محمد رضا گلزار، سید جواد هاشمی، فرزاد حسنی، محمد علیزاده، سیروان خسروی، زانیار خسروی، بهنام صفوی، سیاوش خیرابی، شیلا خداداد، بهنام صفوی، مجید شهریاری و دیگر هنرمندان از مهمانانی هستند که در محوطه تالار وحدت حضور داشتند.

تاریخ مخابره: یکشنبه ۲۵ آبان ۱۳۹۳ 

 سوگ پاشایی نمایش مردم بود نه نخبگان

نظرات شما عزیزان:

الميرا مشعوفي

ساعت13:37---4 آذر 1393

تقديم به گل پرپر شده ؛ مرتضي پاشايي عزيزم
پرنده ما ديگر نمي خواند ........
ديگر نمي خواند آن پرنده كه هر روز صبح مي خواند ............ جه كنيم با اين همه تنهايي
صدايش .... صدايش عجيب بود
پر از تنهايي .... پر از معصوميت ..... پراز عشق ......
صدايش پر از ....... پر از رهايي بود
پرنده ما بي قرار بود ؛ پر از پرواز بود
صدايش عجيب بوي بهشت مي داد
زميني نبود ....... آسمانيم نبود
پرنده ما بهشتي بود ......
ديگر در اين زندان بي رحم نمي خواند ....
در باغ بهشت مي خواند ....
خوش بحال خدا ..... آوازش را هر صبح تنها او مي شنود
گويي خدا هم براي صدايش دل تنگ بود
آري .... او را برد .... اما.... اما ..... خدايا چه كنيم با اين همه تنهايي
پرنده ما ديگر در اين زندان نمي خواند ....
از طرف : الميرا مشعوفي
25/8/93 - كرمانشاه

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: